De filosoof Friedrich Nietzsche - mijn grootste inspiratiebron - is vooral bekend van zijn uitspraak 'God is dood'. Zelf heb ik het vervolg van die uitspraak altijd interessanter gevonden: ...hoe zullen we onszelf troosten? Nietzsche voorspelde vanwege de ontkerkelijking een zoektocht naar betekenis van twee eeuwen, en een sceptische houding ten aanzien van iedereen die beweerde de waarheid in pacht te hebben.
 
Als ik nu om me heen kijk, kan ik hem geen ongelijk geven. De maatschappij zoekt naar betekenis in een seculiere wereld, en het werkende leven is misschien wel het duidelijkste domein waar we die betekenis zoeken. Organisaties beloven om van betekenis te zijn in het leven van hun werknemers en klanten, maar stellen vaak teleur.

De traditionele manier waarop we organiseren staat niet in dienst van het ervaren van zingeving en betekenis. We zullen veel verder moeten gaan dan het bepalen van kernwaarden en purpose statements en mensen écht betrekken bij wat zij ervaren rondom betekenisvol werk. We moeten verder gaan dan rationele beschouwingen, en emotie weer toelaten op de werkvloer.

Gelukkig hoeven we het wiel niet opnieuw uit te vinden. Betekenis wordt al sinds mensenheugenis herkend en doorgegeven via de drie-eenheid van verhalen, symboliek en rituelen. 

Ik leer organisaties om deze domeinen van betekenisoverdracht te verbinden met de persoonlijke ervaring van hun medewerkers en klanten. Leiders van vandaag zijn geen managers, maar hoeders van een geloofwaardige, prestatiegerichte cultuur.

Hoe zullen we onszelf troosten?

Door te erkennen dat mensen het waard zijn om hun behoefte aan betekenis & zingeving serieus te nemen.

Ook op de werkvloer.