Vernieuwen op basis van waarden.
Een 800 jaar-oude kloosterorde laat zich niet zo maar veranderen. Al zeker niet door twee atheïstische broers die pakweg 50 jaar jonger zijn dan de gemiddelde Dominicaanse broeder. Tóch was er een behoefte om te vernieuwen, omdat deze kloosterorde nauwelijks nog buiten haar eigen muren trad. Zelfs de lokale krant was niet geïnteresseerd in een persbericht. Er moest iets veranderen, en voor sommigen voelde deze aanstaande verandering als een bedreiging.
We gingen op zoek naar de verhalen van Dominicus. We ontdekten dat hij zijn discipelen naar de opkomende universiteitssteden van Europa stuurde om volop mee te doen in de maatschappij.
Deze en andere verhalen over de waarden van de Domincanen vormden de inspiratie voor een campagne waarbij we de Dominicanen opnieuw naar universiteiten stuurden om in gesprek te gaan met studenten over belangrijke vragen over zingeving. Zonder het per se over God te hebben of zieltjes te winnen. De broeders leefden op.
We brouwden bier in het teken van reflectiemomenten, we maakten een radioprogramma over het moderne leven met de zeven sacramenten als inspiratie. We zochten nieuwe verbanden op basis van tijdloze waarden. Het bleek dat de Orde heel wat te zeggen had over levensvragen van nu.
De klap op de vuurpijl kwam toen we de samenwerking met een modeontwerper aangingen om een eeuwenoud symbool -het habijt- te laten herontwerpen met een moderne blik. Welke stoffen en kleuren zou het nieuwe ontwerp hebben? En waarom? Wat zou Dominicus erover gedacht hebben? Welke waarden deelt de samenleving van nu met Dominicus 800 jaar geleden?
Het nieuwe habijt was een verhaal dat pakte. Eerst verschenen we in Trouw, toen in Die Welt. Toen de Moscow Times, en online op het traffickanon HypeBeast. Zelfs de curator van MOMA in New York twitterde over de Dominanen uit Nederland.
De in slaap gevallen orde werd wakker. Er kwamen voor het eerst in jaren nieuwe broeders bij. Het verhaal over het nieuwe habijt bereikte 17 miljoen mensen. Zelfs toen wij uiteindelijk weer verdwenen bleven ze vernieuwen, want ons gezamenlijk vonkje was inmiddels een vuur geworden.
Veranderen is eng. Ontwikkelen op basis van waarden is dat niet. Zodra je weet waarom je iets doet wordt het hoe een kwestie van kansen, en niet van bedreigingen. Dat inzicht hanteren we ook bij organisaties die iets minder lang bestaan.
